จากใจเด็กไฮเปอร์

 

  ใครหนอที่บอกว่า  ไม้อ่อนดัดง่าย  ไม้แก่ดัดยาก

แต่วันนี้มีผู้มีพระคุณ  ทำให้แตหายการตกนรกในใจน้อยลง

ต้องสะดุ้งสะเทือน อีกครั้ง หลังจากสะดุ้งมาแล้ว กับประโยคที่บอกว่า  “เกิดมาได้ก็บุญโขแล้วลูก  พ่อแม่เขาหยอกกันเล่นเฉยๆ  เรานั่นแหละทะลึ่งเกิดมาทำไม”  แล้ววันนี้กํดันเจอประโยคใหม่ที่สะดุ้ง  สะเทือนไม่ต่างกัน  

“ไม้แก่เขาไม่ดัด..แต่ตัดเอาไปทำอย่างอื่น”

 
การเรียนรู้มีน้อย  มีแต่เลียนแบบ
สงสัยจะหมดหวัง..มั้ง
 
555 ++  ไม่น่าเชื่อ  นี่เราเป็นได้ขนาดนี้กันแล้วเหรอเนี่ย

แต่ก็จริง เด็กจะเป็นอย่างไร  ก็อยู่ที่เรานั่นแหละทำอย่างไรให้เขาดู

เฮ้อ!!  นึกถึงพ่อแม่แล้วต้องขอบคุณท่านจริงๆที่เลี้ยงหนูมาได้ขนาดนี้

ขอบคุณที่ไม่ให้จัดวันเกิด

ขอบคุณที่ไม่ปลอบใจเวลาที่ใจเศร้าหมอง

แต่นั่งข้างๆ

ขอบคุณที่ทำให้หนูมีโอกาสได้เรียนรู้ชีวิต

โดยที่ไม่ขัดขวาง

ขอบคุณที่ท่านดัดหนูตอนที่หนูเป็นไม้อ่อน

เพราะหนูยังไม่อยากเป็นไม้แก่ให้เขาตัด

และสุดท้ายขอบคุณที่ทำให้หนูเกิดมา

ขอบคุณมากๆค่ะ

 

เด็กไฮเปอร์

 

พ่อของฉัน

 

พ่อของฉันไม่ใช่คนดีเลิศ

ไม่ใช่คนที่ร่ำรวย

เป็นแค่ชาวนาจนๆคนหนึ่ง

ซึ่งกลับตัวมาเป็นคนดี

หลังจากที่แต่ก่อนสมัยหนุ่มๆ

ผู้ใหญ่หลายๆคนเรียกท่านว่า  “ไอ้นักเลงหัวไม้”

เพราะเพื่อนของพ่อแต่ละคน

ดีๆทั้งนั้น

มีทั้งปืน  มีดสั้น  มีดยาว  หรือบางครั้ง  อาวุธอะไรที่ไม่คิดว่าจะมีอยู่

เพื่อนของพ่อมีหมดเกือบทุกอย่าง

พ่อของฉันเองก็เกือบพลาดพลั้งฆ่าคนตายมาแล้วครั้งหนึ่ง

แต่ดีอยู่อย่างหนึ่งที่

วันนั้นไม่รู้อะไรโดนใจ

ให้พวกป้าๆน้าๆของท่านมาเตือนสติท่านไว้ทันเสียก่อน

ที่ท่านจะทำอะไรผิดพลาดในชีวิตลงไป

แต่ถึงจะเป็นนักเลงหัวไม้ยังไง

พ่อของฉันก็ยังคงมีความเป็นลูกที่ดี

เพราะปู่ของฉันหรือพ่อของพ่อนั่นแหละ

มีอาการทางจิตป่วยเป็นโรคประสาท

หรือภาษาชาวบ้านๆเรียกว่าเป็นผีบ้านั่นเอง

บางวันคุ้มดีก็ลุกขึ้นมานั่งสีซอ  ร้องเพลง  ทั้งๆที่มีโซ่ล่ามอยู่ที่ขาติดกับเสาบ้านไว้

เพราะกลัวว่าวันไหนถ้าท่านคุ้มร้ายขึ้นมา

จะลุกขึ้นมาอาละวาดทำลายข้าวของ

ดีไม่ดีวิ่งออกไปนอกถนนอาจจะทำร้ายคนอื่นหรือโดนรถชนเสียก่อน

ในบรรดาพี่น้องของพ่อทั้งหมด 12 คน  ไม่มีใครที่จะเข้าหาปู่ได้เลย

มีแค่พ่อของฉันคนเดียวเท่านั้น

ที่ต้องคอยเอาข้าว  เอาน้ำไปให้ปู่

ถ้าเป็นคนอื่น

รับรองได้

ปู่อาละวาดทันทีที่เห็น

แล้วสมัยนั้นมีอะไรที่จะสบายอย่าสมัยนี้บ้าง

คนส่วนใหญ่ประกอบอาชีพ

ทำไร่ข้าวโพด   ทำนา

แล้วยิ่งปู่กับย่ามีลูกถึง12 คน

การดำเนินชีวิตก็ยิ่งต้องลำบากตามไปด้วย

ทั้งการเรียนของพ่อก็ต้องออกตั้งแต่เรียนจบชั้นป.4

เพราะพ่อเป็นลูกคนที่3

ต้องออกมาช่วยย่าทำไร่ข้าวโพด

เลี้ยงน้องๆต่อ

แต่ถึงจะมีพี่น้องมาก  พี่น้องทั้ง12 กลับไม่เคยทะเลาะกันสักครั้ง

ต่างกับสมัยนี้นัก

มีกันแค่ 2 คนก็ทะเลาะกันจะเป็นจะตาย

แถมพี่น้องของพ่อที่เป็นผู้ชายยังทำกับข้าวเก่งๆกันทั้งนั้น

นอกจากนี้แล้ว

พ่อของฉันก็ยังเป็นที่รักของคุณทวด

เพราะนอกจากทำไร่แล้ว

พ่อยังชอบตามคุณทวดไป

เลี้ยงช้าง  เลี้ยงวัว  เลี้ยงควาย  กลางทุ่งนาสมัยก่อน

ลืมบอกไปคุณทวดเองก็เคยเป็นนักเลงมาก่อนเช่นกัน

555     แต่ถึงท่านจะเป็นนักเลงก็เป็นนักเลงที่ทำมาหากิน

และเป็นคนมีน้ำใจ  ชาวบ้านแถวๆนั้นรักและเคารพท่านทุกคน

แล้วท่านก็นำเอาประสบการณ์จากการเป็นนักเลงนี่แหละมาเล่าให้พ่อฟัง

แล้วก็นำข้อดีหลายอย่างที่ตนพบเห็นระหว่างนั้นมาประกอบการเลี้ยงชีพ

จนปัจจุบันนี้ที่นาของคุณทวดมีมากเกือบที่สุดในท้องนาแถวบ้านก็ว่าได้

แต่ตั้งแต่ท่านสิ้นไป

ลูกๆหลานๆของท่านก็นำที่ดินที่ทวดให้มาขายต่อจนเหลือไม่มากเท่าแต่ก่อนแล้ว

นับได้ว่าพ่อของฉันเติบโตมากับคุณทวดซะมากกว่าคนอื่นๆจึงถ่ายทอดนิสัยมาจากคุณทวดเต็มๆ

ทั้งนิสัยนักเลง

รักเพื่อน  พวกพ้อง   ใจดี  มีน้ำใจ  แม้กระทั่งภาวะความเป็นผู้นำ

เพราะพ่อมักจะได้รับเลือกให้เป็นคณะกรรมการ  หรือประธานกลุ่ม  หัวหน้ากลุ่ม  อะไรหลายๆอย่างที่ชาวบ้านตั้งขึ้น   แต่ฉันขอพ่ออย่างหนึ่งคืออะไรที่เกี่ยวกับการเมือง

ฉันขอไม่ให้พ่อลง

แม้กระทั่ง  อบต.  ผู้ใหญ่บ้าน

เพราะฉันไม่อยากให้พ่อไปอยู่ในวังวลเหล่านั้น

ฉันยังอยากเห็นพ่อมีความสุขในท้องไร่  ท้องนามากกว่า  รอยแห่งความเครียด

อาจจะดูเหมือนฉันเห็นแก่ตัวที่ทำเช่นนี้

แต่ฉันเชื่อว่าไม่มีพ่อก็ยังมีอีกหลายๆคนที่ทำได้

โดยเฉพาะคนที่ยังหนุ่ม สาว

ฉันอยากให้พ่อพัก

ทุกวันนี้ฉันยังรู้สึกสงสารท่านทุกครั้ง

ที่เห็นท่านเหน็ดเหนื่อยจากการหาเงิน

ตากแดดทำนา  ทำไร่

ฉันจึงต้องรีบเรียนหนังสือให้จบไวๆ

เพื่อที่จะได้มีงานดีๆทำ

หาเงินมาเลี้ยงท่านให้ท่านได้พักอย่างเต็มตัวเสียที

แม้ว่าคนอื่นหลายๆคนจะไม่ค่อยเห็นด้วยในทางที่ฉันเลือกนัก

แต่ฉันไม่แคร์เพราะคนเหล่านั้น

ไม่ใช่คนที่เหนื่อยเลี้ยงดูฉัน  เหน็ดเหนื่อย  เท่าพ่อกับแม่ฉัน

ทุกวันนี้ฉันพูดได้เต็มปากว่าฉันรักพ่อกับแม่มากที่สุด

เพราะถ้าไม่มีท่านก็ไม่มีฉันในวันนี้

เพราะฉันเคยคิดที่อยากจะเป็นคนไม่ตั้งใจเรียน

อยากจะทำอะไรไม่ดีหลายๆอย่าง

ที่หลายๆคนไม่คิดว่าฉันคงไม่ทำ

ฉันอยากทำแต่ฉันกลัว

กลัวว่าพ่อกับแม่จะเสียใจ

กลัวว่าท่านจะทำงานเหนื่อยเปล่า

สุดท้ายฉันถึงตัดสินใจไม่ทำลงไป

ท่านอาจจะไม่ร่ำรวย

อาจจะไม่เคยกอดฉัน

ไม่เคยพูดอะไรที่เป็นกำลังใจให้ฉัน

แต่ฉันกลับรับรู้ได้จากการกระทำของท่านหลายๆอย่าง

ทั้งตอนที่ฉันร้องไห้

ท่านนั่งอยู่ข้างๆ

ไม่มีการปลอบใจ

ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมา

แต่ฉันกลับรู้สึกอุ่นใจ

ที่เวลานั้นมีท่านนั่งอยู่ข้างๆ

หรือแม้กระทั่งเวลาที่จะไปไหนไกลๆ

แค่บอกท่านคำเดียวท่านไปส่งทันทีทั้งๆที่กำลังติดภารกิจอยู่

หรืออีกทีตอนที่ฉันไม่มีเงินจ่ายค่าลงทะเบียนเรียนหนังสือ

ท่านรีบวิ่งไปขอยืมจากคนอื่นทันที

อย่างไม่กลัวเสียศักดิ์ศรี

นี่ล่ะมั้ง  คือสิ่งที่หล่อหลอมฉันในวันนี้ให้ทำดี

และตามรอยพ่อเข้าไว้

พ่อคือไอดอลที่ดีที่สุดของฉัน

และฉันรักพ่อมากที่สุด

 

เด็กไฮเปอร์

 

 

 ข้อสอบ  กฎหมายการค้าระหว่างประเทศ  LA 410 ภาค 1/53  ภูมิภาค

ไม่น่าเชื่อง่ายๆมากๆเอามาเผื่อคนที่ยังไม่ได้ลงค่ะ  เสียดาย ท่อง INCOTERMS 2000  แทบตาย  โดยเฉพาะ 

 CIF                                –                Cost, Insurance and Freight

กับ  FOB                             –                Free On Board

ไม่ออกซักข้อ

1. จงอธิบายถึงความหมายและสถานะทางกฎหมายของใบตราส่งตามพระราชบัญญัติการรับขนของทางทะเล
2.  กรณีผู้ขายอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น  และผู้ซื้ออยู่ในประเทศไทย  ตกลงซื้อขายสินค้าและตกลงให้ผู้ซื้อชำระเงิน  โดยเลตเตอร์ออฟเครดิต  ผู้ซื้อจึงยื่นคำขอเปิดเลตเตอร์ออฟเครดิตกับธนาคารผู้เปิดเลตเตอร์ออฟเครดิต  และธนาคารผู้เปิดเลตเตอร์ออฟเครดิตตกลงเปิดเลตเตอร์ออฟเครดิตให้แก่ผู้ขายในประเทศญี่ปุ่น  ซึ่งเป็นผู้รับผลประโยชน์  จงอธิบายถึงนิติสัมพันธ์และหน้าที่ความรับผิดทางสัญญาระหว่าง

 

                                        ก.  ผู้ซื้อกับธนาคารผู้เปิดเลตเตอร์ออเครดิต   และ

                                         ข.  ธนาคารผู้เปิดเลตเตอร์ออเครดิต  กับผู้รับประโยชน์

        3.   จงอธิบายถึงขอบเขตการบังคับใช้  พ.ร.บ.  การรับขนของทางทะเล  พ.ศ. 2534  โดยยกตัวบทกฎหมายประกอบการอธิบาย    

แนวนี้เราตัดต่อเองนะ  ไม่ใช่ของทางคณะฉะนั้นใครที่เอาไปก็ไปแก้ไขให้ดีตามถนัดนะจ๊ะ

1. ใบตราส่ง (Bill of Lading)

จะเกิดขึ้นเมื่อ shpper นำสินค้าที่จะส่งไปยังผู้ซื้อ ให้แก่ carrier แล้ว carrier ก็ออกเอกสารชนิดหนึ่ง ชื่อ “ใบตราส่ง”

                  แล้วเมื่อ สินค้าที่ carrier นำไปส่ง ผู้ซื้อต้องนำ “ใบตราส่ง” มารับสินค้า แต่ใบตราส่งอยู่กับ shpper.

                ผู้ซื้อต้องนำ “ใบตราส่ง” ส่งมอบ carrier ถึงจะได้รับของ

ใบตราส่ง

          *** ผู้ซื้อจะมารับสินค้าไม่ได้ถ้าไม่มีใบตราส่งมาเวรคืน

ใบตราส่งทางทะเลมีสถานะที่มีผลทางกฎหมาย ๓ ประการ

๑. เป็นใบรับสินค้าที่ขนส่ง

                (As Receipt for Goods Shipped)

๒. เป็นหลักฐานแห่งสัญญารับขนของทางทะเล

                (As Evidence of Contract)

๓. เป็นเอกสารสิทธิในสินค้าที่ขนส่ง 

                (As a Document of Title)

 

2.      ก.  นิติสัมพันธ์ระหว่างผู้ขอเปิดเครดิตกับธนาคารผู้เปิดเครดิต

n    คำขอเปิดเครดิตถือเป็นคำเสนอ เมื่อธนาคารตกลงเปิด L/C ให้เป็นคำสนอง สัญญาเปิดเลตเตอร์ออฟเครดิตก็เกิดขึ้น

n    ธนาคารมีหน้าที่เปิด L/C และชำระเงินเมื่อผู้รับประโยชน์ปฏิบัติตาม L/C ส่วนผู้ขอเปิดเครดิตมีหน้าที่ชดใช้เงินคืนแก่ธนาคาร

ข. นิติสัมพันธ์ระหว่างธนาคารผู้เปิดเครดิตกับผู้รับประโยชน์

n    เมื่อธนาคารผู้เปิดเครดิตเปิด L/C และมีการแจ้ง L/C ให้ผู้รับประโยชน์ทราบแล้วมีลักษณะเป็นคำมั่น และเมื่อผู้รับประโยชน์ได้จัดส่งสินค้าตามที่ระบุใน L/C ถือเป็นการทำคำสนองเกิดสัญญา

n    ธนาคารผู้เปิดเครดิตมีหน้าที่ชำระเงินตาม L/C เมื่อผู้รับประโยชน์ปฏิบัติถูกต้องตาม L/C

n    3.  ใช้บังคับแก่สัญญารับขนของทางทะเลจากประเทศไทยไปต่างประเทศ หรือจากต่างประเทศมายังประเทศไทย (มาตรา ๔ วรรคหนึ่ง)

n    แม้ระบุในใบตราส่งว่าให้ใช้กฎหมายต่างประเทศหรือกฎหมายระหว่างประเทศบังคับแก่สัญญา แต่ถ้าคู่กรณีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเป็นคนหรือนิติบุคคลที่มีสัญชาติไทย (มาตรา ๔ วรรคหนึ่ง)

n    ใช้บังคับแก่การขนส่งทางทะเลภายในราชอาณาจักร ถ้าตกลงเป็นหนังสือให้ใช้ พ.ร.บ.นี้บังคับ (มาตรา ๔ วรรคสอง)

n    กรณีขนส่งไม่คิดค่าระวาง ผู้ขนส่งไม่ต้องรับผิด (มาตรา ๔ วรรคสาม)

                – สอดคล้องกับ ม.608

                – หากมีการออกใบตราส่ง ผู้ขนส่งต้องจดแจ้งว่าตนไม่ต้องรับผิด

                – มิฉะนั้น จะยกเป็นข้อต่อสู้กับบุคคลภายนอกไม่ได้

                – เพื่อคุ้มครองผู้ที่มิใช่คู่สัญญา

n    ใช้บังคับกรณี Charter party ที่มีการออกใบตราส่ง โดยสิทธิและหน้าที่ของผู้ขนส่งและผู้รับตราส่งซึ่งไม่ใช่ผู้จ้างเหมาให้เป็นไปตาม พ.ร.บ. นี้ (มาตรา ๕)

n    ใช้บังคับแก่สัญญารับขนโดยยานพาหนะหลายรูปแบบ (Multimodel Transport) เฉพาะส่วนที่เกี่ยวกับการขนส่งทางทะเล (มาตรา ๖)

เพิ่มเติมให้

  กม.ที่ใช้บังคับแก่การรับขนของทางทะเล

                (1)  ก่อนมี พรบ. การรับขนฯ

                – ตาม ม.609 ใช้ กม.ใดบังคับ

                – มีความเห็น 4 แนวทาง

แนวทางที่ 1 ใช้ กม.ทั่วไปเทียบเคียง

                – ฎ.999/2496  การประกันภัยทางทะเลใช้ Marine Insurance Act 1906

แนวทางที่ 2

                – น่าจะหมายถึงหลัก กม.ทั่วไปของไทยเท่านั้น และควรนำ พรบ.ขัดกัน ม.13       มาบังคับใช้

แนวทางที่ 3

                – ไทยมีการค้าขายกับต่างประเทศมานาน เราจึงมี “คลองจารีตประเพณีแห่ง     ท้องถิ่น”  ซึ่งคล้ายคลึงกับเกณฑ์ที่อยู่ใน Hague Rules ซึ่งอาจนำสืบรับฟังในศาลได้

แนวทางที่ 4

                – กม.ใกล้เคียงอย่างยิ่งและหลัก กม.ทั่วไป ควรนำ บรรพ 1 และรับขน      ม.610-633 มาบังคับใช้

                – และแนวทางนี้ศาลไทยยึดถือมาตลอด

                – ฎ 563/2532 ใช้ ปพพ.ลักษณะรับขน อันเป็นกฎหมายที่ใกล้เคียงอย่างยิ่งปรับแก่คดี

(2)  พรบ.รับขนของทางทะเล พ.ศ.2534

 

เอ้า! เป็นบุญเป็นกุศล เพื่อนที่ยังไม่ได้สอบรามคำแหง(ติดน้ำท่วม) วันนี้เอาข้อสอบมาฝาก(ส่วนภูมิภาค) สดๆเลยนะสอบวันนี้เช้า

 ข้อ 2  ก.เหลืองทำสัญญาเช่าเป็นหนังสือให้ม่วง เช่าที่ดินมีกำหนดเวลา 3 ปี  นับตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2553  เป็นต้นไป  โดยตกลงชำระค่าเช่าทุกๆวันสิ้นเดือน  เดือนละ 30000  บาท  ม่วงได้ให้ค่าเช่าล่วงหน้าในวันทำสัญญาเช่าไว้เป็นเงิน 120000  บาท  (หนึ่งแสน 2 หมื่นบาท)  ปรากฏว่าม่วงไม่ชำระค่าเช่าให้กับเหลืองตั้งแต่เดือนกราคม 2553 มาจนถึงปัจจุบันนี้  คือ  วันที่ 30 กันยายน 2553  ดังนั้นในวันที่ 18 ตุลาคม 2553 เหลืองจึงบอกเลิกสัญญาเช่าทันที  ให้ท่านวินิจฉัยว่า  การกระทำของเหลืองชอบด้วยกฎหมายหรือไม่  เพราะเหตุใด 

ข.ถ้าข้อเท็จจริงตามข้อ ก. เป็นสัญญาเช่าซื้อ  คำตอบของท่านจะแตกต่างไปหรือไม่  เพราะเหตุใด
              
                    ผู้ใดรู้ช่วยๆกันตอบ  แสดงความเห็นมานะคะ